De helaasheid der dingen

Gegroet

Doorheen dit verhaal valt het mij op dat de dingen vaker kunnen tegenslaan of zelf ooit gedacht.
Als ik mijn oren ten horen leg bij mijn pappenheimers van de klas dan hoor ik vaak dat heel weinig mensen dit project nog actief aan het ondernemen zijn. Enerzijds is die eerste semester die klaarblijkelijk bol staat van de tijdrovende opdrachten zoals de stage of de opdracht voor didactiek. Anderzijds moet het van mijn eerlijk hart af dat velen onder ons de opdracht slechts vaag begrijpen en velen het nut ervan ook niet inzien: ' Wat heeft dit met LO te maken?? '.

Nu ik heb altijd geprobeerd op zeker mate contact te houden met mijn twee leerlingen en heb ondervonden dit het niet zo vanzelfsprekend is. Met Lien heb ik tot nu toe 3 contactmomenten gehad, maar of die zo wonderbaarlijk waren om die hier te posten? Ik heb haar mijn boeken van vorig jaar verkocht, de weg uitgelegd naar het sportcentrum, advies gegeven voor een opdracht van BWR en het Dokeos-platform (LEHO voor de puristen hier) volledig uitgelegd.
Maar meer dan deze hulp had Lien ook niet nodig en dan is het in mijn ogen zinloos om haar wekelijks te gaan lastig vallen.

Anders dan bij Lien had ik Shannon nog nooit eerder gezien, contact opnemen met hem was dus niet zo makkelijk. We hebben onze schoolagenda's naast elkaar gelegd en eigenlijk kwam het er op neer dat we op geen enkel tijdstip vrij hadden voor elkaar zonder daarvoor een voetbaltraining of andere belangrijke afspraken op te geven. Het contact verliep tot nu toe dan ook vooral via mail of samen met Lien (zie opvolgingsfiches).

Nu zie ik u al denken, waarom is Davy hier allemaal zo openhartig over? Wel ik ben liever eerlijk en niet te beschaamd om toe te geven dat dit project niet volledig loopt zoals voorzien. Ook het feit dat blogspot.com opeens besloot om geen toegang meer te verlenen (verkeerde validatie van het e-mailadres) aan mij als administrator tussen 29 oktober en 24 november had ik niet zien aankomen. Waardoor dit alles een huzarenstukje lijkt te gaan worden die ik last-minut nog zal proberen te redden. En dan is mijn eerlijkheid ook alles wat ik kan garanderen. Een kleine warme steun in deze Siberische dagen.

Tot gauw,
Davy