Toen ik de uitleg van de opdracht vernam begin oktober dacht ik bij mijzelf 'ja leuk waarom niet'. Ik wist van mezelf dat ik vrij vlotte pen heb, en dat ik graag schrijf. Het was dan voor mij ook al lang geen ontmaagding op gebied van een blog schrijven.
Ik startte deze opdracht vol enthousiasme, omdat ik weet dat het als eerste jaar vaak niet evident is om zelfstandig aan de slag te gaan en dat een goede omkadering dan meer als geroepen komt. Toch had ik al snel door dat het huzarenstukje zou gaan worden om alles georganiseerd te krijgen. Wij LO'ers zijn nu eenmaal zeer drukke bijen en veel vrije avonden zijn er dan ook niet.
Toch lukte het me sporadisch om af te spreken, het neerpennen van die verslagen ging iets vlotter. Ik ben gedurende een kleine maand in het sukkelstraatje beland hier op blogspot.com nadat de validatie van mij e-mailadres verkeerd liep en de server me niet later herkende als rechtvaardige admin.
Ondertussen hield ik dus alles bij op word-documenten.
Ook leek het gebrek aan interesse bij de twee leerlingen een obstakel te zijn. Hoe enthousiast je dan ook mag zijn als begeleider, wanneer uw beide leerlingen vaak eerder niet dan wel uw hulp nodig hebben sta je vrij machteloos en wil je jezelf natuurlijk ook niet gaan opdringen. Vaak heb ik mezelf afgevraagd 'wie ben ik eigenlijk? ' . Ik sta maar een jaartje verder dan hen, Lien is zelfs even oud als mij en wij zelf hebben ook nog 1001 dingen die we niet volledig begrijpen van of aan Howest.
Toch kijk ik nu, daags voor de deadline naar mijn eigen blog en vind ik dat vrij trots mag zijn op het resultaat. Het is er een geworden in mijn eigen typische stijl, maar u zal er alles vinden wat gevraagd was.
Davy
Davy Goderis
